नेटफ्लिक्सवर काल हा एक नितांत सुंदर चित्रपट पाहिला.
फोटोत दिसतीये ती 'जनाया'. ती सिंगल मदर आहे. आपल्या मुलीचं आजारपण हा तिच्यासाठी सतत एक चिंतेचा विषय आहे. तिची प्रचंड आर्थिक ओढाताण होतेय. तशातच तिचा कटकट्या स्टोअर मॅनेजर आणि कटकटी घरमालकीण... तरीही ती त्या सगळ्यातून मार्ग काढून लढतेय आणि काहीही झालं तरी दुसऱ्यासाठी चांगलं करण्याची तिची वृत्ती ती सोडत नाहीये. सगळं दररोज असंच घडतंय.
पण अखेर एक दिवस असा उजाडतोच जो तिला मात देतोच. त्या दिवशी सकाळीच घरभाडं न दिल्यास तुला रस्त्यावर आणेन अशी धमकी घरमालकिणीने तिला दिलीये. तिची कशीबशी मनधरणी करून ती स्टोअरमध्ये जाते तर आज मॅनेजर जरा जास्तच कावलेला आहे. तशातच स्टोअरमध्ये ग्राहकांची वाढती गर्दी आणि त्या गर्दीला तोंड देणारी जनाया... इतक्यात मुलीच्या शाळेतून फोन आलाय, जनायाला आता काहीही करून मुलीच्या शाळेत जायचं आहे. ती स्टोअर मॅनेजरला विनंती करतेय आणि तिच्या पगाराची ती वारंवार मागणी करतेय. हा तिला पगार देण्याबाबत आढेवेढे घेतोय... अशातच स्टोअर मध्ये डाका पडतो. ते पैसे लुटणार इतक्यात जनाया हिंमत दाखवते आणि एकाला बंदूकीच्या गोळीने ठार करते. अशा प्रसंगी तिच्या प्रती ऋणी होण्याऐवजी मॅनेजर उलटतो आणि तिनेच पैशासाठी हा डाका घडवून आणल्याचा आरोप करायला लागतो. आता जनाया खूप चिडते आणि धाडधाड गोळी झाडून त्या मॅनेजरला ठार करते. रक्ताच्या थारोळ्यात पडलेला मॅनेजर आणि एक चोर.. समोर टेबलावर तिजोरीतले सगळे पैसे...पण त्यातही जनाया शांतपणे थरथरत्या हाताने आपला पगाराचा चेक तेवढा उचलते आणि तो वटवून घेण्यासाठी नेहमीच्या तिच्या बॅंकेत जाते आणि एका विचित्र परिस्थितीत अडकते.
इथून पुढे जे काही नाट्य घडतं ते निव्वळ पडद्यावर पहाण्यासारखं आहे.
एका सिंगल मदरची साधं दैनंदिन आयुष्य जगण्यासाठी सुद्धा किती ओढाताण होते, तिला किती संघर्ष करावा लागतो हे दाखवणारा हा चित्रपट आहे पण निव्वळ इतकंच याचं कथानक नाही. अतिशय सुंदर पद्धतीने नाट्यमय शैलीत कथा पुढे जाते आणि शेवटी प्रेक्षकांना आणखी एक धक्का देऊन जाते.
मी हा चित्रपट कितीही वेळा पाहू शकेन इतके यातील कलाकार श्रेष्ठ अभिनेते आहेत. त्यांनी ज्या पद्धतीने संपूर्ण चित्रपट नाट्यमय रूपात साकारलाय त्याला तोड नाही. किती साधा विषय पण कुठेही तो अतिरंजित होत नाही ना कुठेही तो मूळ कथेपासून भरकटतो.
अशा कलाकृती पाहाणं म्हणजे नितांत सुख तर आहेच पण अशा कलाकृती आपल्याला जीवनाप्रती खूप खूप संवेदनशील बनवतात .. आपल्याही नकळतपणे आणि तेच या चित्रपटांच खरं यश म्हणायला हवं.
बाय द वे चित्रपटाचं नाव स्ट्रॉ असं अजब का आहे याची उत्सुकता मला वाटली म्हणून मी जरा गुगल केलं आणि त्यातलं मर्म मला समजलं. तुम्हाला मी ते आयतं सांगणार नाही, तुम्ही चित्रपट पहा आणि मग स्वतः अर्थ शोधा ही मैत्रीण या नात्याने अधिकारयुक्त विनवणी ...
नक्की पहा आणि मला तुमच्या प्रतिक्रिया कमेंट करून जरूर कळवा.
धन्यवाद
- मोहिनी घारपुरे देशमुख
#मलाभावलेलाचित्रपट
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा